Gazze Soykırımı Karşısında İnsanlığın Sessizliği

Gazze…

Bir avuç toprak, bir avuç insan, bir avuç umut…

Ama gökyüzünden yağan her bomba, o umudu biraz daha toprağa gömüyor.

Çocukların ağlaması, annelerin feryadı, babaların çaresizliği artık dünyanın en ağır sessizliği oldu.

Her gün biraz daha eksiliyor insanlık.

Bir çocuğun oyuncak yerine taşla oynaması, bir annenin evladını kefensiz toprağa vermesi…

Bu manzaralar artık sadece haberlerde geçiyor; ama gerçekte orada her saniye bir kalp duruyor.

Dünya Neden Sessiz?

Birleşmiş Milletler kınadı, Avrupa sustu, Amerika veto etti…

Müslüman ülkeler toplandı, konuştu, dağıldı.

Kimse elini taşın altına koymadı.

Vicdanlar kararırken, diplomasi soğuk hesaplarla yürüdü.

İnsanoğlu aya gitti, Mars’a araç gönderdi…

Ama yeryüzünde bir çocuğu koruyacak kadar merhamet gösteremedi.

Gazze’de İnsanlık Öldü

Gazze’de ölen sadece insanlar değil…

Adalet öldü, vicdan öldü, merhamet öldü.

Bir bebeğin cansız bedeni, insanlığın yüzüne tutulmuş bir aynadır artık.

Ve o aynada herkes kendi suskunluğunu görür.

Bombalar evleri değil, umutları yıkıyor.

Bir annenin gözyaşı artık su değil; içinde öfke, çaresizlik ve sabır var.

O sabır ki, her yıkıntının altından yeniden “Allah büyüktür ve o ne güzel vekildir…” diyerek yükseliyor.

Bir Milletin Direnişi

Gazze halkı, ölümle hayat arasındaki ince çizgide, onurla yürüyor.

Aç ama vakur, yorgun ama dimdik duruyorlar.

Çünkü biliyorlar ki, zulüm ebedî değil…

Her zulüm, kendi sonunu taşır içinde.

Bir Filistinli çocuğun gözlerinde hâlâ bir ışık yanıyor:

“O ışık sönmesin, çünkü biz pes etmedik.”

Tarihin Tanıklığı

Tarih bu günleri yazacak.

Kimin sustuğunu, kimin konuştuğunu…

Kimin zulme ortak olduğunu, kimin mazlumun yanında durduğunu…

Belki yıllar sonra ders kitaplarında “Gazze Soykırımı” yazacak;

ama o kitapları okuyacak çocukların bazıları, o günlerin acısını kendi kalbinde taşıyor olacak.

Bir Dua, Bir Umut

Rabbim…

Gazze’nin üstüne yağan bombaları merhamete çevir.

Oradaki çocukların ağlamasını gülüşe döndür.

Bizleri de suskun değil, duyarlı kullarından eyle.

Gazze’de bir bebek ağlıyorsa, hiçbirimizin gülmeye hakkı yok.

Gazze’de bir anne evladını yitiriyorsa, hiçbirimiz huzurlu uyuyamayız.

Çünkü orada ölenler, aslında bizim insanlığımızdır.

Ve insanlık, Gazze’de yeniden dirilmedikçe, dünya asla kurtulmayacaktır.

“Bir zulme sessiz kalan, o zulme ortak olur.” — Hazreti  Ali (radıyallahü anh )